Mijn naam is Ronald Heuving, geboren in 1972. Na de middelbare school ben ik in Arnhem de opleiding Sociale Wetenschappen gaan volgen. Dit was toentertijd niet een heel bewuste keus, maar achteraf gezien wel een heel fijne. Ten eerste, omdat ik er een aantal dierbare vrienden heb gemaakt. Ten tweede, omdat het een mooie opmaat bleek voor de opleiding Psychologie aan de Universiteit Utrecht. Nadat ik m'n HBO had afgerond en twee jaar had gewerkt, ging ik in 1998 studeren. In 2006 studeerde ik af in de hoofdrichtingen Neuropsychologie en Klinische psychologie. Ik kon meteen aan de slag als neuropsycholoog.
In respectievelijk 2008 en 2010 kregen mijn vrouw en ik een zoon en een dochter. Tijdens de eerste jaren van mijn vaderschap werkte ik en behaalde daarnaast eerst een doctoraal tot GZ-psycholoog en later een tot psychotherapeut. In 2019 ronde ik de laatste opleiding af en sindsdien werk ik als psychotherapeut met eigen praktijk in Wageningen.
Grote inspirators in mijn ontwikkeling zijn onder anderen Irvin D. Yalom (1931), Amerikaans psychiater en auteur van onder andere The Gift of Therapy en Love's Executioner; Karin Horney (1885–1952), Duits-Amerikaans psychoanalyticus en auteur van onder andere Our Inner Conflicts en Neurosis and Human Growth en Baruch Spinoza (1632–1677), Nederlands filosoof. Zijn werk, zoals Ethica, biedt een diepgaande visie op de menselijke geest, emoties en het zoeken naar vrijheid. En ook Wim Snellen (1950), Nederlands klinisch psycholoog/psychotherapeut en auteur, is een van mijn grote inspiratiebronnen. Hij schreef onder andere Dynamische Persoonlijkheidsdiagnostiek en De Psychodynamische Diagnostiek, waarin hij zijn diepgaande kennis over persoonlijkheid en diagnostiek toegankelijk maakt.
In mijn werkwijze staat het hier-en-nu centraal. Ik ben van mening dat de therapeutische relatie zelf de grootste bron van heling kan zijn. Geïnspireerd door de inzichten van Yalom, werk ik als een zelfonthullend therapeut: ik ben niet alleen een stille luisteraar, maar ook een betrokken mens die zich durft te laten zien.
Yalom benadrukt dat de relatie tussen patiënt en therapeut geen instrument is, maar de remedie zelf. Vanuit deze visie onderzoek ik samen met jou wat er tussen ons gebeurt, welke gevoelens dat oproept en hoe dat inzicht kan geven in patronen die ook buiten de therapiekamer spelen. Zo ontstaat er een open en gelijkwaardige ontmoeting waarin werkelijke verandering kan plaatsvinden.
De relatie tussen therapeut en patiënt is namelijk als een “laboratorium” waarin patronen en emoties die de patiënt in het dagelijks leven ervaart, direct in het hier-en-nu zichtbaar en bespreekbaar worden. Door dit te doen, help ik patiënten bewust te worden van hun automatische gedragingen, vermijdingen en conflicten terwijl ze zich voordoen in de therapeutische relatie; in het hier-en-nu.
Deze focus op het hier-en-nu maakt het mogelijk om oude, problematische interactiepatronen te doorbreken en nieuwe, meer authentieke manieren van contact maken te oefenen. Zo wordt de therapeutische relatie zelf een krachtige remedie en leerplek, waarin patiënten groeien en veranderen. Evenals hun therapeut(!).